Naskah Drama
Ing sawijine jaman, ing ndesa sing apik urip wong wedok kang ditinggal karo bojone .
Dheweke urip karo anake , sing jenenge Bandung.
Bandung : “Bu, nopo ibu mboten
kesepian menawi kula lan panjenengan mung manggon teng perkampungan endah niki
tiang kaleh mawon.”
Ibu
:
“Kesepian ngopo to le?Ibu wis seneng ana kowe nang kene. Awak
dewe uwis urip kecukupan, seneng
tanpa ana sing ganggu, arep njaluk sing piye maneh ibu iki.”
Bandung : “ya mbok menawi ibu kersa duweni rama damel kula.”
Ibu
:
(mesem ngguyu) “Kowe ki ngomong opo to.Ora..ora..ibu rapapa urip janda kaya
ngene sing penting ibu duwe kowe(Jare ibune banjur nyayang anake).”
Bandung : “Lho, saestu Bu.”
Ibu
:”Sakjane lakyo kowe sing patut tak takoni koyo ngono
kuwi anakku. Kowe iku wis gede, moso kowe arep dewean wae.”
Bandung : (mesem)”Ah,
menawi kula, boten usah di pikir bu. Saktemene kula ajeng tanglet kalih ibu,
Nanging kula boten kepenak,Bu.”
Ibu
: “Kowe arep takon opo?Kok nganggo ora kepenak barang.
Aku iki
ibumu opo dudu. Arep takon opo to Le?”
Bandung : “Ngeten lho Bu,
saktemene Rama kula menika sinten? Ngantos sakniki kok kula
taksih bingung.”
Bandung : “Bu,kok mendhel
mawon? Wonten penggalih menopo to bu?”
Ibu
: “Anakku Bandung (ngelus pundake Bandung).
Sajake iki wektu sing pantes. Kowe saiki
wis gede, ibu ora wedi maneh cerita karo kowe. Ibu ngerti,kowe mesti iso
ngerteni iki.”
Bandung : “Ana apa,Bu?”
Ibu
: “Bapakmu kuwi sakjane bangsawan ing tlatah adoh
kono.”
Bandung : “dados bapak tasik
sugeng bu?”
Ibu
: “Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora
opo-opo. Golekana Ramamu kuwi,nanging ibu mung iso pesen.
Rungokno pesen – pesen ibu
iki.”
Bandung : “inggih, Bu.”
Ibu
: “Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal
tok temu. Lek wis kepetuk ramamu, cepet
sujud ing sikile ramamu kanggo tanda kahormatan. Ing jabakono, pasti akeh wong
asing sing bakal kok
temui lan kabeh pasti nduwe niat dhewe-dhewe.Kowe iku lanangan
sing isok dipercaya . Ojo seneng adu otot anakku, iku ora
apik. Ojo waton tumindak ing kono, ora liyo kanggo njaga keslametanmu
dhewe.”
Bandung : “Inggih,Bu.”
Ibu
: “Lan siji meneh amanatku (mlebu ing kamar, metu
lan nggawa selendang warna abang). Gawaen selendang iki
supaya Ramamu percaya yen kowe
iku anake.”
Bandung : “Matur nuwun Bu,
nanging kepripun ibu menawi kula ngembara.
Menapa ibu aman gesang piyambakan ing bumi ingkang boten temtu niki .”
Ibu
: “Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung iso nyangoni
slamet yo anakku sing tak tresnani.”
Menika Bandung budal
ngembara. Lan dheweke teko ing nggone jin. Dheweke ditekani karo para abdi dalem
saka nggone jin. Bandung bisa nglawan para abdi dalem. Banjur Bandung
nemoni Jin Bondowoso.
Jin
:”Sampean sapa?”
Bandung :”Aku Bandung”
Jin
:”Ono kaperluan opo sampean mrene.”
Bandung
:“Aku arep nggolek Ramaku,opo kowe iso bantu aku nggoleki
Ramaku?”
Jin
:”aku ora iso”
Bandung
: “Yen aku wis dadi raja ing Pengging kowe iso njaluk opo wae
sing kowe karepake.”
Jin
:”yo wes ,
gawe bantu kowe aku wenehi telu panyuwunan.”
Bandung
:” sing kasiji aku pengen nemoni Ramaku.”
Jin
:”tak turuti panjalukmu” (ngilang)
Amarga Bandung bisa nakluake Jin Bondowoso , akhire
jenenge Bandung diwenehi jeneng Bondowoso. Dadi saiki jenenge Bandung
Bondowoso. Jin Bondowoso ngabulake panyuwunane Bandung Bodowoso. Deweke
banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung Bondowoso saiki dadi sombong lan
serakah. Dheweke pingin nguwasai kerajaan Pengging lan kerajaan
Prambanan. Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane Prambanan.Prabu Boko
direwangi Patih Gupala perang karo Bandung Bondowoso. Bandung Bondowoso
nggawe panjalukan sing keloro marang Jin Bondowoso ben iso menang
ngelawan Prabu Boko. Akhire Jin Bondowoso lan Bandung Bondowoso menang nglawan
Prabu Boko. Prabu Boko mati tapi Patih Gupala Slamet . Patih Gupala muleh
karo ngetokake getih lan kelaran.
Patih Gupala
:” Nyuwun sewu Putri.”
Jonggrang :“Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan,
ana ngendi Ramaku?”
Patih Gupala : (menyembah)”Nyuwun
sewu Roro.” (mikir-mikir)”Prabu Boko…”
Jonggrang :” Rama!?Ana apa karo Rama?Opo panjenengan duwe kabar
sing ora ke penak Patih?”
Patih Gupala
: “Inggih Roro.”
Jonggrang : “Ana ngendi Ramaku?”(bingung lan arep nangis)." Cerita karo aku Patih..pundi
ramaku?”
Patih Gupala
:” Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.”
Jonggrang
:” Haa? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo panjenengan boten
Goroh
Patih?”
Patih Gupala :”
Saestu ndara.
Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso nusukkaken kerisipun.”
Jonggrang
:” Rama…(nangis)”
Wektu nangis iku patih Gupala mati lan Bandung Bondowoso teka ing ngarepe Rara Jonggrang.
Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ing ngarepe iku?Apa selire
Prabu Baka sing dak pateni mau?
Bandung
:” (mlaku nyedeki Roro). Kena apa kowe duh
cah ayu?”
Jonggrang
:” Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?”
Bandung
:” Hahaha…Sopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing Kerajaan
Pengging, lan saiki sing duweni kerajaan sing gede iki” (ngomong karo sombong), Bondowoso.
Hahaha..Ayu tenan kowe. Apa
kowe gelem dak dadekake garwaku!
Roro Jonggrang bingung arep menehi jawaban apa.
Jonggrang
: (mbatin)”Bandung iku wong sing sekti.Ra mungkin aku wani
nolak. Nanging atiku ora tresna. Kenal wae durung, kok njaluk aku dadi bojone.
Penak tenan. Saya maneh, uwong iki sing gawe aku kelangan Rama tercintaku.”
Bandung
: ”Halah!!!,trimo wae, Aku iki ngganteng. Kena apa
kowe ora gelem? Opo kowe isin karo aku?Hem?(karo nggoda)”
Jonggrang
banjur mikir-mikir.
Jonggrang : “Ngene wae, yen kowe pancen pengen duweni aku, syarate
sitik-sitik wae.Gawekno 1000 candi ing wektu sewengi wae. Yen kowe kasil, aku gelem kok pek bojo.”
Bandung : “Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan tenan kok!!Sewu
candi wektu sewengi?10
candi wae, apa mending kowe njaluk syarat liyane.Arep tok nggo ngopo candi iku.”
Jonggrang :” Kula tetep pengen
digawekke sewu candi. Iku panjalukku.buktekno yen kowe tresna aku Bandung.”
Bandung : “Wis, sakiki ngene wae. Pase,njalukmu piro?”
Jonggrang : “Aku nyuwun sewu candi!!” (karo arep nglungani)
Bandung : “Yowes..yo wes..Aja mutung to! Kanggo buktekake tresna
ku karo
kowe, bakal tak gawekake sewu candi.”(janji)
Bandung nggawe panyunuwunanne saka jin sing terakhir.
Bandung :”Jin, aku isik nduwe panyuwunan
sing terakhir kan?”
Jin
:”Iyo aku iling. Panyuwunanmu apa ?”
Bandung :”Aku njlauk tulung digaweake
1000 candi.”
Jin
:”Yo, tak turuti panyuwunmu, mari panyuwunanmu kuwi mau
urusanku karo kowe wis mari,dadi aku ora pingin bantu kowe maneh.”
Jonggrang : “Kepriye
iki, apa Bandung bisa gawe candi okehe semono.”
Dayang : “La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang
sekti to Putri, miterat pamikir kula, kok panyuwun panjenengan, bisa di tepati.
La wong samenika taksih jam kalih,anggenipun bangun candi sampun badhe kelar to
Putri.”
Jonggrang : “La terus
apa sing kudu tak lakokake.aku ora gelem rabi karo
Bandung.”
Dayang : “Lajeng
kepripun?”
Jonggrang mloka mlaku ing jero kamar
Jonggrang : “Wis,
saiki ngene wae. Dayang, tulung tangekake kabeh rakyat
Prambanan,
kongkon wong wadon numbuk pari, lan bakar ya jerami.
Sing ana ing kandange pitik. Awak dewe gawe suasana bengi iki
seakan isuk uwis teka.Lek wis ngono jin-jin sing lagi kerja ngira lek
isuk wis teko,jin-jin padha mlayu lan ojo lali naburake kembang-
kembang.”
Dayang : “Ide
ingkang bagus,Putri. Karongono, Bandung pasti ora bias marikake gawean
kuwi.”
Jonggrang : “Iya. Dayang, cepet dewekmu tangikne wong wong!.”
Dayang : “Inggih
ndara.nyuwun
sewu.”
Dayang iku mau banjur nangikne
para wadokan ing ndesa iku. Wedokan
mau dikonkon numbuk padi lan mbakar jerami, Pitik
pitik dikongkon nguruk.
Jin:”
Wah, Srengenge wis nyilau ing kono!awakdewe kudu cepet ngaleh iki. Yen ora,awake dhewe engko iso angus!Weleh..weleh..Tapi,piye karo penggawean iki. Candi sing didekno kurang siji engkas.Bandung ya ing endi iki?”
Para jin-jin pada mlayu lan
ninggalake gaweanne .Ora suwe maneh
Bandung Bondowoso teko karo. Dhalu sing rame, srengenge wis muncul , pithik
jago , para wadon wis mulai numbuk pari lan jin-jin pada ngilang
kabeh.Ndeleng
keaadan kuwi BandungBondowoso. Ing esuk, Bandung nekani Jonggrang.
Bandung : “Jonggrang, panjalukmu uwis dak turuti, saiki rabio karo aku.”
Jonggrang : “Opo tenan?Apa kowe wis bisa gawekake aku sewu candi?”
Bandung : “Tentu
wae tresnoku?”
Jonggrang : “Aku
ora percaya.”
Bandung : “kowe ora percaya? Dhelengen iki itungen
candi-candi kuwi.”
Jonggrang: “Tapi
iling janjimu, yen candi kuwi kurang teko sewu, berarti
kowe ora bakal ngolehake aku,
Bandung.”
Jonggrang ngitung
candi-candi kuwi.Mari bolak-balik ngitung
Jonggrang ngomong.
Jonggrang : “sepurane
Bandung, uwis dak itung, candi sing kok gawe kurang siji.”
Bandung : “Hah?sing
tenan.kowe mesti
salah ngitung.”
Jonggrang : “aku
uwis bola bali ngitung, nanging asile pada. cacahe candi iki
mung 999 .”
Bandung : “yawis, kan mung kurang siji wae, uwis ana 999 buah. Engko bakal dak gawekake
maneh. Tapi sak uwise kowe rabi karo aku.”
Jonggrang : “ora,
Bandung. Janjine dudu kaya ngono! Kowe uwis gagal menuhi
janjimu. Dadi
minggato saka uripku. Ojo nyideki aku. Utawa aku
sing bakal minggat.”
Bandung : “Ha?sak
wise aku nggawe 999 candi, apa mung iki balesanmu
Jonggrang”
Jonggrang : “Iyo.kowe pingin apa maneh!! (nyentak) akonono yen kowe
uwis kalah wong elek.”
Bandung : “Jonggrang!!wanine
kowe ngenyek aku!”
Jonggrang : “pancen
ngono toh nyatane!”
Bandung : “Jonggrang!!
Kowe wis nggawe aku ngamuk!
Ket mau aku wis nyoba
gawe sabar gawe ngentukake
kowe , tapi sia sia wae pengorbananku
iki. Ora papa aku ora
ngentukne awakmu! Candi iki pancen kurang siji
, lan sakjane sing pantes ngelengkapi ya mung kowe tok! Dadi kowe
Candi
Jonggrang dadio hiasan kanggo kerajaanku!
Jonggrang : “Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
!!!!!!!!!!”
Moro-moro
Jonggrang berubah dadi Patung kang aran Roro Jonggrang.
para paraga
Asma
|
Watak
|
Ibune Bandung
|
Sabar, mbeneh, penyayang
|
Bandung Bondowoso
|
Sekti, sombong, angkuh,
serakah, licik, ora nepati janji
|
Jin Bondowoso
|
Licik, serakah
|
Patih Gupala
|
tukang menehi informasi
|
Roro Jonggrang
|
Sabar , ora gampang percaya
lan manut omongane uwong sing kelakuane ala
|
Dayang
|
due akal pinter
|
Jlentrekake unsur drama
Tema :
Ing sawijine jaman, ing ndesa
sing apik urip wong wedok kang ditinggal karo bojone .
Dheweke urip karo anake , sing jenenge Bandung.
Menika Bandung budal ngembara. Lan dheweke teko ing
nggone jin. Dheweke ditekani karo para abdi dalem saka nggone jin. Bandung bisa
nglawan para abdi dalem. Banjur Bandung nemoni Jin Bondowoso.
Amarga Bandung bisa
nakluake Jin Bondowoso , akhire jenenge Bandung diwenehi jeneng Bondowoso. Dadi
saiki jenenge Bandung Bondowoso. Jin Bondowoso ngabulake panyuwunane
Bandung Bodowoso. Deweke banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung Bondowoso
saiki dadi sombong lan serakah. Dheweke pingin nguwasai kerajaan Pengging
lan kerajaan Prambanan. Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane
Prambanan.Prabu Boko direwangi Patih Gupala perang karo Bandung Bondowoso.
Bandung Bondowoso nggawe panjalukan sing keloro marang Jin Bondowoso ben
iso menang ngelawan Prabu Boko. Akhire Jin Bondowoso lan Bandung Bondowoso
menang nglawan Prabu Boko. Prabu Boko mati tapi Patih Gupala Slamet . Patih
Gupala muleh karo ngetokake getih lan kelaran.
Wektu nangis iku patih Gupala mati lan Bandung Bondowoso
teka ing ngarepe Rara Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ing
ngarepe iku?Apa selire Prabu Baka sing dipateni mau?
Bandung
Bondowoso meksa Roro Jonggrang supaya gelem didadekake bojone. Nanging Roro Jonggrang
bingung arep menehi jawaban apa. Bandung wong kang sekti, ora mungkin bisa dilawan.Jonggrang banjur
mikir-mikir.
Jonggrang gelem dirabi yen
Bandung bisa mbangun 1000 candi ing suwengi.Bandungbanjur nggawe panyunuwunanne saka jin sing
terakhir.
Jonggrang
mloka mlaku ing jero kamar.Dayang iku mau banjur nangikne para wadokan ing ndesa iku. Wedokan mau dikonkon numbuk padi lan
mbakar jerami, Pitik pitik dikongkon nguruk.
Para jin-jin pada mlayu lan
ninggalake gaweanne .Ora suwe maneh
Bandung Bondowoso teko karo.
Dhalu sing rame, srengenge wis muncul , pithik jago , para wadon wis mulai
numbuk pari lan jin-jin pada ngilang kabeh.Ndeleng keaadan kuwi BandungBondowoso. Ing esuk, Bandung nekani Jonggrang.
Jonggrang ngitung
candi-candi kuwi.Mari bolak-balik ngitung
Jonggrang ngomong yen candi kui mau ana 999 kurang 1. Bandung banjur
ngutuk Jonggrang supaya nggenepi candi kui mau supaya bisa dadi 1000.
Ora let suwe,moro-moro
Jonggrang berubah dadi Patung kang aran
Roro Jonggrang.
Dudutan
Kita yen uwis dadi wong seng drajate luwih duwur, aja
gampang due tingkah ala, sombong lan serakah dening jabatan, kita kudu tetep
ngormati uwong kang luwih tuwa utawa luwi enom, ora mandang teka jabatan. Kita
yo aja ngumbar – ngubar janji, sukur – sukur bisa kelakon, yen ora, kita malah
rugi lan celaka dewe. Aja gampang duwe tingkah ala lan licik marang kanca, yen
pegel marang kanca aja suk ngomong sing ala ala supaya ora ana kadadean sing
ora dipinginne, malah malah donga kui mau malah mbalek ing awake dewe.